قصه پیاده‌روها
بسم الله الرحمن الرحیم
از کودکی عاشق پیاده‌روها بودم
با آن سنگ‌فرش‌های مرتب و یکدست
که همیشه پای ثابت شیطنت‌هایم هنگام راه رفتن روی آن‌ها بودند.
قدم به قدم را با دقت انتخاب می‌کردم
که نکند پایم به حاشیه رود و از دور بازی خارج شوم!
گمانم پیاده‌ها خالص‌ترند
آنانی که سنگ‌فرش دلشان را به آسفالت و بزرگراه و هیولاهای آهنی پرسرعت ترجیح داده‌اند.
قدم به قدمشان را انتخاب می‌کنند
حاشیهای در کارشان نیست
دلشان سنگ‌فرشی دارد مستقیم تا به وصل وصال
گام به گامشان اشک و ذکر و توسل
از کودکی عاشق پیاده‌روها بودم
اما
پیاده بودنی از این جنس، از پستوی خیالم تجاوز نکرد و راه در دنیای فانی‌ام نیافت
و حال می‌فهمم
بی‌شک پیاده‌ها عاشق‌ترند…
نظر از: مدرسه علمیه حضرت فاطمه سلام الله علیها تهران [عضو]
خیلی قشنگ نوشته بودید
خدا به قلمتون برکت بده
http://fateme-tehran.kowsarblog.ir/
پاسخ از: آرامـــ [عضو]
زیبا می خونین بانو جان :)
نظر از: MIMSHIN [عضو]
کجایی خانوم؟؟
نیستی، ستاره ی سهیل شدی :)
دلم برات تنگ شده بود
الهی پیاده روی اربعین روزیت باشه :)
پاسخ از: آرامـــ [عضو]
دل به دل با کوک بخیه شده :)
شاید سعادت نوشتن هم ازم سلب شده و خودم بی خبرم :(
ان شاء الله همگی باهم
یه جمع بزرگ از کوثرنتی ها و کوثربلاگی ها
کربلا
پای پیاده
اربعین
پاسخ از: MIMSHIN [عضو]
کربلا، ایشالا
اما سلب توفیق، نگووووو :)
منم همینطور شدم اتفاقا، به زور مینویسم
تازگیا ایمیلم مشکل پیدا کرده پیاما نمیرسه، ببخش دیر دیدم
سر که زدم دیدم این کامنتو گذاشتی
پاسخ از: آرامـــ [عضو]
خیلی بده وقتی ذهنت قفل میشه و قلم نوشتنت غلاف :(
فدایت بانو جان :)
نظر از: Mim.Es [عضو]
بی شک عاشق ترند
ان شاءالله که قسمت و روزی شما و من حقیر از این پیاده روها
پاسخ از: آرامـــ [عضو]
ان شاء الله…
فرم در حال بارگذاری ...
