ارسال شده در 5ام مرداد, 1397 توسط آرامـــ در تلنگر, وطن اي هستي من, مَغـز نوِشتــ, آدم خُوب، آدم ناخُوب
گرمای پشت پرده بیداد می‌کرد و صدای همه درآمده بود که گرم است، از گرما تلف شدیم، آب شدیم و …
اما هیچکس خود را موظف نمی‌دانست که از جایش بلند شود و پرده را بکشد و به گرما خاتمه بدهد.
همه حرف می‌زدند، اما هیچ یک عمل نمی‌کردند.
اینجاست که اهل عمل و شعار مشخص می‌شوند.
اینجاست که بی‌تفاوت و متفاوت وجه می‌یابند.
اینجاست که می‌توان تا انتهای افکار و رفتار هر کسی را دریافت.
دنیا دنیای شعارزدگی است
و چه کم‌اند عمل کنندگان
