برای هزارمین مرتبه به خودم نهیب زدم که محض رضای خدا، در زمان عصبانیتت تصمیمی نگیر

بدتر از همه اینکه تصمیمات گرفته و نگرفته ات را عملی نکن

گدازه های بی رحمانه ات اول از همه دل خویش را سوزانده

و بعد هم دامن دیگران را می گیرد

حال دیگران به مرور زمان خوب می شود

اما دل تو، همیشه از درون آتش است

آتش حسرت

که ای کاش آن روز صبر می کردم

کاش زبانم لال می شد و آن لحظه چیزی نمی گفتم

کاش…

وَ أَنذِرْهُمْ يَوْمَ الحَْسْرَةِ إِذْ قُضىِ‏َ الْأَمْرُ وَ هُمْ فىِ غَفْلَةٍ وَ هُمْ لَا يُؤْمِنُون‏
آنان را از روز ندامت بترسان، آن دم كه كار بگذرد و آنها بی‌خبر مانند و باور ندارند. (مریم/۳۹)