نميدونم چه حكمتيه كه هميشه زير دوش آب، توي خودم غرق ميشم

آب هميشه واسم آرامش بخش بوده

و گذر زمان رو يادم ميره

اما اينبار

سر دوش شير حموم كه تا آخرين نفس مقاومت كرده بود در برابر فشار آب؛ با يهويي بالا رفتن فشارِ آب، تَقِي از جاش در رفت و خورد توي كله بنده :(

خوردن همانا

و شوك زده شدن من همانا

و يافتم يافتم همانا!

منتها خيلي قبل تر از من قوه جاذبه رو كشف كرده بودن…

قانون جاذبه باعث جذب اجسام ميشه

و قانون تكامل و رشد باعث جذب فشارهاي زندگي و سختي ها ميشه

فشارهايِ زندگي و سختي هاش، مثل فشارِ آب، به سمت آدم هجوم ميارن از همه طرفــ

اگه ما آدما خودمون رو مجهز به ايمان قوي و محكم نكنيم، سختي ها رو تحمل نمياريم و از مسير خارج ميشيم

ايمان كه شُل و وِل باشه مثل سردوش شيرِ حموم ما

از سرجاش در ميره و ما هم سختي ها رو تحمل نمياريم و به راحتي يه ليوان آب خوردن در برابرشون تسليم ميشيم