مغـــز نوشتــــ

دلت که گرفت سراغ خلوتگاه کتابهایت برو

چشمانت را ببند و با دلت یکی را انتخاب کن

بوی کاغذها روحت را تازه میکند

و چه خوش لحظاتی است وقتی که دلت یار را برمی‌گزیند

یاری از جنس حسین(علیه السلام)

و دیاری از جنس کربلا

دلت که گرفت سراغ دوا و درمان‌های موقت دنیایی نرو

آب را باید از سرچشمه گرفت

و چه چیز بهتر از وصل شدن به بندگان مخلص خدا

پیوند: http://dalahoo.kowsarblog.ir/mom

مـادرها را که دیده‌ای

دل در دلشان نیست

خدا نکند به شور زدن بی‌افتد

که اگر افتاد با هیچ دلیل و منطقی آرام نخواهد شد

مگر دیدار دلدار به صحت و سلامت

و من درمانده‌ام از بی تابی دل مـادری

در گودی قتلـگاه

آنگاه که دیگر نه سلامتی است و نه سـری…




السلام علیک یا فاطمة الزهراء^{(سلام الله علیها)}

بسم الله الرحمن الرحیم

از کودکی عاشق پیاده‌روها بودم
با آن سنگ‌فرش‌های مرتب و یکدست
که همیشه پای ثابت شیطنت‌هایم هنگام راه رفتن روی آن‌ها بودند.
قدم به قدم را با دقت انتخاب می‌کردم
که نکند پایم به حاشیه رود و از دور بازی خارج شوم!
گمانم پیاده‌ها خالص‌ترند
آنانی که سنگ‌فرش دلشان را به آسفالت و بزرگراه و هیولاهای آهنی پرسرعت ترجیح داده‌اند.
قدم به قدمشان را انتخاب می‌کنند
حاشیه‎‌ای در کارشان نیست
دلشان سنگ‌فرشی دارد مستقیم تا به وصل وصال
گام به گامشان اشک و ذکر و توسل
از کودکی عاشق پیاده‌روها بودم
اما
پیاده بودنی از این جنس، از پستوی خیالم تجاوز نکرد و راه در دنیای فانی‌ام نیافت
و حال می‌فهمم
بی‌شک پیاده‌ها عاشق‌ترند…

اربعین قسمت خوبات شد و من جا موندم…

آرام نوشت:

+حرفی برای گفتن نیست

+فقط صدای سکوت است با بغض که می‌شکند

بسم الله الرحمن الرحیم

آوایی از دور شنیده می‌شود
اسبی به تاخت می‌آید
صدا مدام دور و نزدیک می‌گردد و من هم چشم به راه
غباری در هوا پراکنده و بالاخره سوار از دور نمایان گشت
ترس و غم چهره‌اش از این فاصله هم پیداست
دلم هری پایین می‌ریزد
نکند…
پا تند می‌کنم به سمت سوار
چشم می‌دوزم به دهانش
اما دریغا از ذره‌ای سخن
نا امید از کلمات در چشمانش خیره می‌شوم
سرخ است
سرخِ سرخ مانند دل به خون نشسته انـار
مانند پیراهن گرگ دریده یوسفــ
مانند…
وا اسفا!
عجیب شبیه محاسن آغشته به خون است
آری
از هر سرخی سرخ‌تر
و از هر غمی پر دردتر…
به خود که می‌آیم صدایم شده شبیه تَلِی از سکوت
و چشمانم قتلگاهی سرخ ز خون